19 Mei
2015

Tomatenhandel loopt in de soep

Al sinds 2002 ruziën twee tomatenhandelaars over een lading Marokkaanse tomaten. De tomaten werden door de Franse verkoper geleverd in Nederland. De Nederlandse koper had de tomaten al doorverkocht en zette de tomaten meteen op transport naar Moskou. In Nederland verkeerden de tomaten op het oog in goede staat, maar in Rusland bleken de tomaten verrot. De vraag is voor wiens rekening dat komt.

De procedure

De koper stelt dat de tomaten behept waren met een verborgen gebrek. In Nederland waren de tomaten dus nog niet rot, maar wel ziek. Door haar ingeschakelde experts bevestigen deze lezing. Tomaten die gebrekkig zijn bij levering, voldoen niet aan de overeenkomst en dus is de verkoper aansprakelijk is voor de schade. De verkoper houdt het erop dat de tomaten niet op de juiste temperatuur zijn vervoerd van Nederland naar Rusland. Met dat transport had hij niets van doen, zodat hij niet aansprakelijk is voor de schade.

Na een verloren procedure bij de rechtbank Rotterdam, overweegt het hof Den Haag dat het niet heeft kunnen vaststellen of de tomaten op de juiste temperatuur naar Moskou zijn vervoerd. Het hof kon dan ook niet uitsluiten dat de schade was ingetreden tijdens het transport. Om die reden wees het hof de schadevordering van de koper af.

De koper laat het er niet bij zitten. En terecht, volgens de Hoge Raad. De vraag is of de tomaten in Nederland al gebrekkig waren. Die vraag is niet beantwoord. Immers, het feit dat de schade tijdens het transport kan zijn ingetreden, wil niet zeggen dat dit ook de werkelijke oorzaak was. Het kan nog steeds heel goed zijn dat de tomaten al gebrekkig waren voorafgaand aan de levering.

Maar daarmee heeft de koper de strijd nog niet gewonnen. Hij heeft immers nog niet bewezen dat de tomaten al voorafgaand aan het transport gebrekkig waren. De Hoge Raad verwijst de zaak naar het hof Amsterdam voor verdere behandeling. Daar wacht de koper nog een flinke uitdaging, want hoe gaat zij het nodige bewijs leveren?

Had de koper dit anders kunnen doen?

De Nederlandse koper dacht waarschijnlijk een mooie positie te hebben. Als de Rus iets te klagen had, dan kon hij op zijn beurt toch de Fransman aanspreken? Niet dus, met als belangrijkste oorzaak dat het moment van risico-overgang niet overeenkwam. Op het moment dat het risico overging op de Rus (bij aflevering in Rusland) voldeden de tomaten evident niet aan de overeenkomst. Maar zoals we zagen is het maar de vraag of de tomaten ook al gebrekkig waren toen zij aan de Nederlander werden geleverd. En het is toch echt aan hem om dat aan te tonen. In een perfecte wereld –bezien vanuit de Nederlandse had hij de deals volledig op elkaar laten aansluiten (“back to back”). Dat klinkt eenvoudig, maar het is nog best een kunst.

Heeft u een geschil over een handelsovereenkomst of wilt u meer weten over het sluiten van handelsovereenkomsten? Neemt u dan gerust contact met ons op voor een vrijblijvend gesprek.